„Jesień liścia Jasia” – rozmawiamy o sprawach trudnych i ważnych

Narratorem opowiadania jest liść klonu. Liść o imieniu Jaś opowiada dzieciom o swoim życiu, o tym jak się zmienia, dorastając wśród innych liści. Jaś obserwuje ludzi spacerujących po parku. Dużo rozmawia z Danielem, większym liściem, który wyjaśnia Jasiowi wiele niezrozumiałych dla niego spraw. Rozmawiają o dorastaniu i o przeznaczeniu. Daniel pięknie wyjaśnia, dlaczego jesienią każdy liść ma inny kolor, chociaż każdy dorastał na tym samym drzewie. Rozmawiają także o umieraniu, a w końcu sami śmierci doświadczają.

Jaś uparcie twierdzi, że nie umrze i uporczywie poszukuje sensu w swoim krótkim życiu. Ale kiedy w końcu zostaje strącony podmuchem zimowego wiatru, po raz pierwszy widzi swoje drzewo w całości. Widzi jak jest piękne, potężne, i czuje dumę z tego, że był częścią życia tego drzewa.

Sposób przedstawienia tego niezwykle delikatnego tematu, który jest przecież elementem prawdziwego życia, skłania do przemyśleń i porusza zarówno dzieci, jak i dorosłych. Ta piękna opowieść o życiu i śmierci dostarczyła uczniom wiele wrażeń, wprowadziła w nastrój refleksji.

Głębokie przesłanie książki zostało doskonale przekazane dzieciom przez panie z Miejskiej Biblioteki Publicznej w Reszlu. Cieszę się, że taka książka została polecona przez panią Wiesię i Alę na spotkanie listopadowe- miesiąc refleksji, zadumy. Możliwe, że większość uczniów nie zetknęłaby się z poruszaną przez autora tematyką, rodzice bowiem często unikają rozmów na temat starzenia się, przemijania i śmierci.

Krystyna Bujnowska